Pro Flandria haalde zaterdag 21 juni twee leden van de (progressieve) Gravensteengroep naar Berlare voor de laatste bijeenkomst van het werkjaar. Op uitnodiging van voorzitter Kurt Moons mochten Jean Pierre Rondas en Tinneke Beeckman komen uitleggen waarom de zogenaamde intellectuelen, het journalistieke “opinitariaat” en het heir der gesubsidieerde kunstenaars doorgaans anti-Vlaams zijn.
We halen enkele van Tinneke Beeckmans overtuigende verklaringen aan voor die diepgewortelde anti-Vlaamse reflex bij de culturele elite. Zo bestaat er vanaf het ontstaan van VTM, dat “Vlaams gemeenschapsscheppend” werkte, een diepe afkeer bij de elitaire BRT-mensen. Die afkeer richtte zich niet enkele tegen de nieuwe concurrent, maar ook tegen de “kijkers”, de zich vormende Vlaamse “gemeenschap”. Het effect van VTM, Dag Allemaal en Story op het creëren van dat Vlaams “wij-gevoel” mag niet onderschat worden. Van de kust tot in de voerstreek kon men zich herkennen in soaps zoals “Familie”. Nog volgens Beeckman heeft de culturele elite die Vlaamse “wij”-boot volledig gemist en is ze verzand in een elitaire belgicistische positie. Nieuwe generaties praten gewoon de oude na en maken van hun afkeer voor al wat volks en populair is hun handelsmerk.
Daarbij komt nog dat verdere Vlaamse ontvoogding met aan het stuur Vlaams-nationale partijen als een potentiële bedreiging van de subsidies wordt gezien. De pro-Belgische (linkse) partijen zijn dus de natuurlijke bondgenoot van de cultuursector in de strijd voor minder Vlaanderen en bestendiging van de subsidies.
Maar Vlaanderen blijft een speciaal geval. De culturele elite heeft, aldus Beeckman, specifiek bij ons een maatschappijbeeld waarbij elk probleem vanuit een sociaal-economische of politieke maatregel opgelost kan worden. De gemeenschap of een gemeenschappelijke identiteit is in die redenering niet nodig. Dat alles verklaart – zo Beeckman – dat Vlaanderen in tegenstelling tot andere Europese landen of regio’s een culturele elite heeft die fundamentele problemen heeft met de eigen identiteit en elke aansluiting bij het volk verloren heeft.
Anti-Vlaamse reflex is een psychose
Jean Pierre Rondas breide het vervolg aan het verhaal vanuit zijn ervaringen als lid van de Gravensteengroep en ging in op de negatieve reacties die dit opleverde in zijn omgeving. De grote causeur Rondas toonde haarfijn dat de culturele sector er alles aan doet om Vlaanderen en de Vlaamse beweging in binnen- en buitenland te diaboliseren. De voorbeelden van een charlatan als Tuymans, een opportunistisch schrijver als Lanoye of Hertmans, van professoren zoals een Geert Buelens of de “belgicoloog” Sinardet zijn werkelijk te gek om los te lopen. Rondas beschreef specifieke gedragingen als symptomen van een psychose.