1. Sterke stijging van migratie
De sluiting van de Balkanroute zorgt ervoor dat de Middellandse Zeeroute terug sterk aantrekt, zoals te vrezen viel. In de eerste helft van dit jaar heeft Italië minstens 70.000 migranten opgevangen. Vooral sinds het begin van de zomer is het aantal opnieuw snel beginnen stijgen: wekelijks bereiken gemiddeld 7.000 mensen Europa.
Alleen al op 5 juli heeft Italië volgens internationale organisaties meer dan 4.500 vluchtelingen gered, een record dit jaar. En volgens Frontex, het EU-agentschap voor de bescherming van de grenzen, zouden er dit jaar alleen al meer dan 300.000 migranten via Libië naar Europa proberen komen. De migratietsunami neemt dus niet af, hoogstens wordt een “oude”, “nieuwe” inreisroute in gebruik genomen.
2. Nog minder goed nieuws: de vluchtelingen blijken niét de hoogopgeleide migranten te zijn, waarmee men de Europese burgers in het begin probeerde te sussen.
In een bericht in het Duits-conservatieve weekblad Junge Freiheit (*) kan men lezen dat de Duitse migratie-expert Wido Geis zeer sceptisch staat tegenover de integratiecapaciteit van asielzoekers in de Duitse arbeidsmarkt. Volgens de zogenaamde Bundesagentur für Arbeit, waarvan Geis woordvoerder is, hebben sinds het voorjaar van 2015 slechts 30.000 erkende asielzoekers werk gevonden. 130.000 bleven werkloos, maar dat ligt aan het feit dat “integratie van vluchtelingen in de arbeidsmarkt steeds veel tijd vraagt”, aldus dezelfde Geis, die verder verklaart maar al te goed te beseffen “dat veel mensen met een zeer laag kwalificatieniveau naar ons zijn gekomen. Dat is net een arbeidsgebied, waar onze Duitse economie eigenlijk al meer dan genoeg arbeidskrachten voor ter beschikking heeft”.
Problematisch is verder dat veel vluchtelingen “geen kwalificaties meebrachten, die in Duitsland bruikbaar zijn”. Een ander probleem is dan weer die asielzoekers te overtuigen om een beroep te leren: “Dat is bijzonder moeilijk. Temeer omdat in de landen, waar deze mensen vandaan komen, beroepsopleiding zoals wij die kennen, helemaal niet bestaat en de waarde van professionele opleiding zelfs niet eens erkend wordt”.
3. Wordt Zweden de eerste Europese staat die onderuit gaat onder migratiedruk?
Het is duidelijk dat de combinatie van een stijgende migratie, met veel minder hoogopgeleiden dan oorspronkelijk gedacht én een slabakkende economie ervoor zorgen dat de Europese staten het moeilijker krijgen om overeind te blijven, toch zeker die staten die véél migranten aantrekken.
Zo waarschuwde de Zweedse sociaaldemocratische regeringsleider, Stefan Löfven, in oktober 2015 reeds dat “we aan de grens van onze capaciteiten staan. We staan voor een van de grootste humanitaire uitdagingen in de geschiedenis”. En dan moest de migratie nog goed op gang komen! In verhouding met de bevolking tekende Zweden met 163.000 asielzoekers voor het hoogste immigratiepercentage. Hoge sociale uitkeringen maken het land aantrekkelijk, en vooral jonge islamitische mannen trokken Zweden binnen.
Zoals geweten, maar vaak onder de mat geveegd, is er een enorme druk op de Zweedse maatschappij. Zo leidde de totaal andere kijk op vrouw en meisjes tot een massale stijging van seksueel geweld in de criminaliteitsstatistieken. Alleen al in de gemeente Östersund – 40.000 inwoners – werden sinds februari 2016 reeds 8 vrouwen verkracht. De politie raadt vrouwen aan na het invallen van de duisternis thuis te blijven, en maakt op die manier vrouwen eigenlijk medeverantwoordelijk voor het seksueel geweld. Het open alcoholgebruik, dat Arabische mannen niet gewoon zijn, en de niet traditionele rolmodellen van de beide geslachten maken het plaatje volledig.
Fysiek geweld en andere “handelingen strijdig met de Zweedse grondwet” kenden de afgelopen maanden eveneens een fikse stijging. De Zweedse politie slaagde er bijvoorbeeld in om onder de asielzoekers minstens 60 terroristen te onderscheppen. Deze islamitische terroristen worden echter niet uitgewezen want Zweden antwoordt op de toenemende radicalisering op religieus en maatschappelijk vlak met… méér vertalers en méér sociale werkers.
Méér sociale straathoekwerkers dus want men wil de integratie in de arbeidsmarkt stimuleren. Ondanks zeer liberale toegangsregelingen slaagde, volgens de Zweedse openbare omroep SVT, slechts 0,3% van de erkende asielzoekers er in om een job te vinden. 494 van de in totaal meer dan 163.000 vluchtelingen konden op die manier geïntegreerd worden in de Zweedse arbeidsmarkt! Een echt succes kan je dit niet noemen en de druk op het sociaal zekerheidsstelsel is dus groot.
Sinds 2014 verwelkomde Zweden ongeveer 245.000 migranten, waarvan 70.000 schoolplichtig zijn. De taal blijkt voor veel nieuwkomers een zodanig probleem te zijn dat in veel klassen in het zuiden van Zweden leraars met kennis van de moedertaal van de migranten in dienst worden genomen; op kosten van de (Zweedse) belastingbetaler natuurlijk. In veel gebieden in het zuiden van Zweden spreekt tot 90% van de leerlingen enkel Arabisch, 25% daarvan kwam de jongste 2 jaar naar Zweden.
De Zweedse regering staat het water aan de lippen. De regering bestaande uit sociaaldemocraten en groenen, wil de asielinstroom nu afremmen. Men wil vooral focussen op de financiële zelfredzaamheid van mogelijke kandidaat migranten. En de kansen op familiehereniging wil men drastisch beperken. Het gaat er vooral om de sociale uitkeringen voor nieuwkomers te verminderen, en van veel meer voorwaarden afhankelijk te maken. De linkse regering zou hiervoor de steun krijgen van de rechtse Zweedse Democraten en van de conservatieven.
De druk op het Zweedse sociale zekerheidssysteem moet wel bijzonder groot zijn, dat sociaaldemocraten en groenen in zee gaan met de rechtse Zweedse Democraten. Volgens sommigen is de Zweedse boot nu reeds water aan het maken, en is zinkend…
(Piet Vannieuwvliet)