Door Jürgen Ceder, Biznishotel Lokeren, 14 december 2019
Historisch verwijst het begrip cultuuroorlog naar de19e-eeuwse “Kulturkampf” tussen het koninkrijk Pruisen, later het Duitse Keizerrijk, onder kanselier Otto von Bismarck enerzijds en de katholieke kerk van paus Pius IX anderzijds, en werd circa 1992 door de Amerikaanse conservatieve politicus Pat Buchanan als definitie opnieuw ingevoerd.
Vandaag de dag gaat het om veel meer dan dat, het werd een algemene waarden-, een ideeënstrijd die tot een politieke oorlog tussen tegenstrijdige ideologieën uitgegroeid is. Deze strijd wordt op vele vlakken uitgevochten, voor sommigen kan alles daarin betrokken worden; men wil bepalen welke boeken men leest, naar welke feestjes men gaat, welke woordenschat we gebruiken, wat we mogen eten en niet, … De huidige ideologieën zijn heel fanatiek en bestrijken alle mogelijke en onmogelijke gebieden, tot in het absurde toe.
Jürgen Ceder herkent drie slagvelden in deze cultuuroorlogen!
1) De natiestaten staan onder sterke druk, grenzen mogen niet meer bestaan en de diversiteit, zelfs al blijft het een minderheidsideologie, wordt alléén-zaligmakend en vooral aan universiteiten als dusdanig beleefd. Kijk maar naar de rectoren van de UGent en de UA. In het dagelijkse leven worden we geconfronteerd met zaken als halal voedsel voor iedereen, geen schoolzwemmen tijdens de ramadan, m/v quota’s, etc.
2) Met de gender filosofie en de man/vrouw verschillen gaat men er nog het gekst tegenaan. Kijk maar naar de heisa rond de uitlatingen van Jef Hoeyberghs, de heksenjacht op Tim Hunt, Nobelprijswinnaar Chemie, na een “omstreden” -maar pietluttige- uitlating (cfr infra), het afgenomen ambassadeurschap van de -zelf lesbische- tenniskampioene Martina Navratilova, etc. In veel van deze zaken bespeurt men de zware invloed van de Angelsaksische cultuur zoals geponeerd door de Ivy League universiteiten in de VS. Men neemt ook geen genoegen met apathie, wij worden geacht ons positief te gedragen tegenover die waanzin. Wat bijzonder opvalt in al deze discussies is het gebrek aan moed van de grote (zwijgende) meerderheid.
3) Klimaat en milieu is het derde gebied, maar hier hangt wel het zwaarste kostenplaatje aan vast. Op dit terrein zou wetenschap de waardemeter moeten zijn maar niets is minder waar. Het CO2 probleem in West-Europa speelt omwille van haar relatief kleine bevolkingsaandeel (landen als China, India en Japan dragen een veel grotere verantwoordelijkheid) slechts een minimale rol, maar de hysterie scheert hier wel de hoogste toppen. Het planten van bomen (een futiel percentage in de strijd tegen CO2 uitstoot), de discussie over hernieuwbare versus niet-hernieuwbare energie, het zijn allemaal domeinen waar de wetenschap het moet afleggen tegen quasi-religieuze waanzin.
Hoe vecht “Links” deze oorlogen nu uit!
1. Deugdvertoon.
- Positie van hun eigen zelf in de groep versterken.
- Terreur tegenover andersdenkenden.
- Morele chantage.
- De echte daderprofielen mogen niet aangevallen worden.
2. “Zij” leggen hun wil op tegen de meerderheidsideeën in.
- “Zij” zijn niet begaan met de eigenlijke mens.
- Links is anti “het volk”, ze zijn bijvoorbeeld erg gekant tegen referenda.
3. De cultuuroorlogen zijn eenzijdig
- Links voert een zwaar ideologisch offensief en rechts levert niet meer dan kleine achterhoedegevechten om daarna het terrein definitief prijs te geven.
Bertold Brecht schreef ooit:
“Wie thuisblijft wanneer de strijd begint en anderen voor zijn zaak laat vechten, moet weten dat wie niet deelnam aan de strijd toch zal deelnemen aan de nederlaag. De oorlog heeft nooit degenen vermeden die de oorlog wilden vermijden, want hij die niet vecht voor zijn eigen zaak, vecht voor de zaak van de vijand.”
Een aantal lichtpunten
Er is nog steeds een vrije stroom van ideeën op het internet en alhoewel origineel door “Links” zwaar gepusht (cfr de Arabische lente), verspreiden alle oerconservatieven nu hun ideeën via dit kanaal. Links kan de internetpoorten niet allemaal bewaken, sociale media is het grote middel hiertegen en zo raken zij stilaan de dominantie van de opinies kwijt en komen ze in het defensief terecht.
Het internet is heel fluïde, er bestaat een “intellectual dark web” en “gamer web”. De jongeren die hierop zitten laten zich niet intimideren en dat is een sterke troef. Vergeet niet dat de gaming industrie meer geld genereert dan de film en TV industrie samen.
De grote bondgenoten van “rechts” komen thans uit Oost-Europa, daar is men nog in grote mate conservatief, rechts en identitair. West-Europa stelt zich links-liberaal op, het minacht de Oosteuropese visie maar deze “foute” Oost-Europeanen weten duidelijk wat ze willen. Wat zij niet willen is dat hun beschaving verwordt tot dat links-liberale idee. Na de val stonden zij duidelijk positief tegenover het westen maar deze houding brokkelt snel af.
Om te eindigen: Het conservatieve kamp moet zich duidelijk afzetten tegen deze minderheden, er tegen vechten, een “no passaran” uitroepen.
Tim Hunt: “Let me tell you about my trouble with girls. Three things happen when they are in the lab. You fall in love with them, they fall in love with you, and when you criticise them, they cry,”