Geachte dames en heren,
Beste Pro Flandria leden,
Beste Vlaamse vrienden,
Bij het begin van een Nieuw Jaar wensen we u allen van harte het allerbeste toe, vooral een goede gezondheid! Moge het Nieuwe Jaar 2023 ons geluk en voorspoed brengen en meer vrede in deze vaak zeer wrede wereld. Vrede en voorspoed komen niet vanzelf maar zijn dikwijls de resultante van inzet en strijd voor rechtvaardigheid. We kunnen alle wereldproblemen niet oplossen maar we kunnen ons wel engageren om in de mate van het mogelijke te wegen op het beleid dichtbij huis en verder weg. En dichter bij huis betekent voor Pro Flandria Vlaanderen en de Vlaamse welvaart.
2023 wordt in aanloop naar de verkiezingen een cruciaal jaar voor de bewustwording en de creatie van draagvlak voor een zelfstandig Vlaanderen. We mogen niet denken dat de koers reeds gewonnen is. Integendeel. Terend op het geringe historische besef van de jongere generaties duikt het doembeeld van een her federalisering weer op.
Bij meerdere politici en academici blijft de drang naar unitarisme latent aanwezig. Nog voor hun studies zijn gepubliceerd weet men reeds wat de uitkomst zal zijn.
Terug naar een meer unitair commando. Dat commando is echter reeds sinds de jaren ’60 en ’70 onwerkbaar en leidde toen tot het uiteenvallen van alle unitaire partijen. Naar verluidt denken deze gesplitste partijen er niet aan om vandaag weer onder één commando te opereren.
De splitsing van de Leuvense universiteit in de jaren ’60 was een kantelmoment en was het gevolg van de niet aflatende verfransingsdruk in en rond Brussel tot in Leuven. De vernederlandsing van Vlaanderen was immers een doorn in het oog van een Franstalige elite die Vlaanderen wilde heroveren.
België ontstond in 1830 na een gewapende opstand tegen de Verenigde Nederlanden. Het separatisme der zuidelijke provincies moest zorgen voor een eentalig Franse natie. Dat dit opzet mislukte zorgde voor grote frustratie en voor de vastberaden houding federaal de touwtjes in handen te houden en mee te beslissen over wat er in Vlaanderen diende te gebeuren.
Deze frustratie werd de afgelopen decennia nog versterkt door de economische neergang van Wallonië en de afhankelijkheid van grote transfers vanuit Vlaanderen. Voor een elite die zich superieur voelt is het wellicht moeilijk om te verwerken dat Wallonië net onder hun leiding is verworden tot één van de armste regio’s in de EU.
Vandaag is Vivaldi het zoveelste bewijs dat het unitaire commando niet werkt. Buiten extra uitgaven en de verdere ontsporing van de tekorten en de overheidsschulden staat er weinig op het federale palmares. In tegenstelling tot de Scandinavische landen en Nederland hebben we geen enkele buffer om schokken op te vangen. En het economische klimaat staat ook de komende jaren op onweer.
Door massaal en zonder back up in te zetten op onstabiele energiebronnen zoals zon en wind heeft de EU ons overgeleverd aan exuberante energieprijzen die onze maatschappij en onze industrie doen daveren.
Ondertussen worden we wel bevoorraad door in de VS geproduceerd schaliegas. Was het niet de EU die jaren geleden onderzoek naar schaliegas in Europa heeft verboden? Voeg daarbij de oorlog in Oekraïne en de cruciale fouten van de economische EU motor Duitsland die zich opportunistisch vast koppelde aan Russisch gas en aan Chinese markten en we zitten in een perfecte storm.
Hoelang zal de reguliere financiering van de stijgende Belgische overheidsschulden dan nog stand houden? Problematisch wordt het zeker wanneer de banken met hun voornamelijk binnenlandse en Vlaamse spaarders het vertrouwen verliezen en de overheid uiteindelijk dient aan te kloppen bij het IMF. Dan is een scenario zoals dat in Griekenland en Argentinië niet meer veraf. Het wordt bijgevolg de hoogste tijd dat Vlaanderen het heft in eigen handen neemt!
Kan men zich overigens voorstellen dat bijvoorbeeld de Oosterweelverbinding, het Ventilus project, het stikstof dossier, de wegen infrastructuur, het onderwijs of de woon en zorg centra beter zouden beheerd worden indien Franstalige politici zich er zouden mee moeien? In elke normaal functionerende democratie zijn het de verkozenen van de meerderheid die beleid voeren en daar via verkiezingen worden op afgerekend. Franstalige partijen die in Vlaanderen niet worden verkozen missen de legitieme basis om Vlaanderen te besturen en de Vlaamse middelen aan te wenden. Hetzelfde geldt uiteraard voor de Vlaamse partijen in Wallonië. Dat de federale, unitaire structuren vandaag nog steeds over bijna alle financiële inkomsten en uitgaven beslissen is een aanfluiting van de democratie.
Om Vlaanderen beter te besturen hebben we meer democratie nodig! Elke terugkeer naar een unitair commando druist in tegen de democratische logica en de principes van goed bestuur.
De belgicistische “commando” strategie is vrij doorzichtig. Zij dient als bliksemafleider voor het autonomie streven van Vlaanderen.
Op de weegschaal van het Belgische compromis moet het federale “commando” de zelfstandigheid van Vlaanderen afremmen om uit te komen bij het huidige status quo waardoor Vlaanderen nog dieper wegzakt in het moeras van het federale en Waalse malgoverno. Het wordt dan “Tous ensemble ….vers la pauvreté ….”
De keuze bij de volgende verkiezingen is duidelijk. Verder aanmodderen met Vivaldi of eindelijk resoluut een andere weg inslaan. Zullen een aantal Vlaamse partijen die voor de verkiezingen wellicht de hemel op aarde beloven na enkele maanden opnieuw het ‘hogere staatsbelang’ inroepen en collaboreren met de Franstalige partijen die wel aan één zeel trekken als het er om gaat de financiële middelen uit Vlaanderen te alloceren en het eigen falen te verdoezelen? De arrogantie van de Franstalige partijen gaat zo ver dat ze zelfs de helft van de Vlamingen willen uitsluiten of stigmatiseren. Zonder rancune worden wij Vlamingen opzij gezet… Ons geld blijft echter welkom…
Beste vrienden, hier past maar één remedie. Die van de Vlaamse standvastigheid. Eindelijk “Gedaan met geven en toegeven!” Eindelijk een Vlaamse meerderheid die zo groot is dat de federale “business as usual” onmogelijk wordt . Het momentum is er om de slechtste leerling van de EU de wacht aan te zeggen en autonomie en fiscale verantwoordelijkheid af te dwingen.
Als Pro Flandria zullen we ons dit jaar verder inzetten om te ijveren voor eensgezindheid onder de Vlamingen en om het draagvlak voor onafhankelijkheid te vergroten. Dit niet alleen door met gelijkgezinden te overleggen maar ook door met feiten en cijfers in de hand de dialoog aan te gaan met diegenen die nog twijfelen aan de noodzaak van grondige hervormingen.
We starten alvast veelbelovend!
Op zaterdag 18 maart 2023 is niemand minder dan dhr. Bart De Wever de spreker op onze ledenvergadering.
Als geen ander heeft deze Vlaams Nationale politicus, voorzitter van de N-VA en burgemeester van Antwerpen, zijn stempel gedrukt op de politiek van de laatste decennia. Ondanks zijn klinkende successen en meerdere verkiezingsoverwinningen zitten we echter nog steeds gevangen in het Belgische immobilisme. Hoe analyseert Bart De Wever de situatie vandaag? Hoe geraken we in 2024 aan die Vlaamse zelfstandigheid? Deze, andere en ook uw vragen zullen die voormiddag beantwoord worden. Voor de gelegenheid verhuizen we naar het Van Der Valk hotel aan de Ring te Antwerpen: Luitenant Lippenslaan, 66 – 2140 Antwerpen.
U en de gasten die u hebt aangemeld zijn welkom vanaf 9u. De vergadering start om 10u.
We kijken er alvast naar uit u opnieuw zeer talrijk te mogen begroeten!
Met vriendelijke Vlaamse groeten,
John Dejaeger
Voorzitter Pro Flandria