Onder de titel “You only live once” kregen de vele aanwezige leden van Pro Flandria een presentatie van maar liefst 112 slides voor de kiezen.
Hoewel het onderwerp van de uiteenzetting volgens de uitnodiging “het vergunningenbeleid voor megaprojecten in Vlaanderen” was, werd het publiek door de voorzitter van Club Brugge en CEO van lifestyle-vastgoedgroep Uplace, vergast op een uiteenzetting over diens eigen levensverhaal en ervaringen : het verhaal van een ondernemer. Maar meer nog, op zijn eigen karakteristieke manier, bracht deze ras-ondernemer zeer gedreven en geëngageerd een verhaal over rechts(on)zekerheid, ondernemerschap en waarden en normen.
In zijn inleiding verschafte de heer Verhaeghe zijn toehoorders een inkijk in zijn opvoeding, zijn opleiding en zijn professionele carrière tot aan het project Uplace.
Dat hij de gelegenheid zou gebruiken om enige publiciteit voor zijn levensproject Uplace te maken, leek van in het begin duidelijk en toegelaten. De heer Verhaeghe verdedigde met vuur wat hij noemt “dé retail gedreven ervarings-bestemming in het hart van Europa”, waarbij hij met veel verve verkondigde dat het project helemaal niet marktverstorend zou werken, dat het sociale integratie zou bevorderen, dat het milieuvriendelijk zou worden opgebouwd, dat het als katalysator zou dienen voor de aanpak van de mobiliteitsproblematiek op de Brusselse ring, dat het werk zou verschaffen aan meer 3200 (vooral laaggeschoolde) werknemers en dat het de overheid geen euro zou kosten.
Met betrekking tot zijn op heden 9 jaar durende lijdensweg inzake het bekomen van de nodige vergunningen, kon zijn publiek vernemen dat hij te maken heeft (gehad) met 38 raadgevende instanties, 4 beleidsniveau’s, 5 administraties, 34 specifiek toepasbare wetten, 9 openbare onderzoeken en 9 procedures.
Hij gebruikte deze weetjes om vervolgens de rechtsonzekerheid in België aan te klagen, met het bestaande kluwen van wetgevers, overheden en rechtscolleges, waar dikwijls het individueel belang boven het algemeen belang wordt gesteld en waar inefficiëntie en immobilisme meer regel dan uitzondering is.
Nadien zette de heer Verhaeghe een welgemeend pleidooi op voor ondernemerschap, de motor van welvaart en welzijn.
Vanuit een aantal vaststellingen zoals “risico nemen is een vies woord”, “er is een complete stilstand in België”, en “het huidig model is asociaal en onrechtvaardig”, deed hij toch een oproep om het ondernemerschap aan te zwengelen. Hij vindt dat er nooit zoveel ruimte is geweest voor zij die risico durven te nemen, maar dat er ook een verandering in de geesten moet plaatsvinden : respect voor ondernemers en ook tolerantie voor falen, geen overbodige inmenging van de overheid, individuele opname van verantwoordelijkheid en het opnieuw in ere brengen van de werkelijke meritocratie : de sterken trekken de zwakken omhoog en niet omgekeerd.
De talrijke aanwezigen hingen aan zijn lippen en luisterden zeer aandachtig naar de talrijke waarden die de heer Verhaeghe in zijn intens beroeps- en privéleven hanteert, zoals “geloof in jezelf”, “hard werken”, “positivisme”, “werk met de besten”, “wees anders”, ”neem verantwoordelijkheid” en zovele andere.
Tot slot riep de heer Verhaeghe de hoop uit dat er weerom een elite zou kunnen worden gevormd, in de goede betekenis van het woord, die fair en sociaal, meningen durft uit te spreken, het voorbeeld geeft én teruggeeft aan de maatschappij. De aanwezigen beaamden dit met een denderend applaus.