Tijd om lessen te trekken – en vooral: de lessen in daden om te zetten.

Tijd om lessen te trekken – en vooral: de lessen in daden om te zetten. Belgisch verhaal 3588! B-post en PostNL.

Op 28 mei 2016 blokletterde De Tijd nog fier: “B-post klaar om PostNL over te nemen”. In het artikel op de eerste pagina klonk het zo: “Hoewel er al twee maanden onderhandeld is en B-post tot driemaal toe een bod uitbracht, lekte niets uit over de deal. Tot voormalig minister van Overheidsbedrijven Jean-Pascal Labille (PS) op de RTBF-radio droogweg verklaarde dat de Belgische overheid een deel van haar belang zou verkopen”.
De deal sprong af, zoals u intussen weet. De uitspraak van Labille was onverantwoord, want zegt B-post-topman Koen Van Gerven in De Tijd: “Hoe dichter men bij een closing komt, hoe meer mensen op de hoogte zijn. Daarvoor zijn confidentialiteitsclausules opgesteld. Zijn uitspraak was in elk geval onverantwoord en misplaatst”.
Wij noemen dat onethisch, crimineel (want onderhevig aan gerechtelijke straffen) en totaal onaanvaardbaar.
Wat dé overname van het jaar moest worden, werd het zoveelste Belgische verhaal. Laten we het verhaal het cijfer 3588 meegeven, want als je teruggaat in de geschiedenis, bots je voortdurend op dit soort gevallen. Wie überhaupt nog gelooft in de “toevalligheid” van de door Labille afgelegde verklaringen, mag onmiddellijk zijn (of haar) vinger opsteken….! Toevalligheden op dat vlak bestaan niet.
Zoals het indertijd ook géén toevalligheid was dat de fusiegesprekken tussen Sabena en het Nederlandse KLM afsprongen. We halen er even het NRC Handelsblad bij, een bericht van 12 oktober 2000: “In de jaren vijftig begon KLM voor het eerst besprekingen over samenwerking met Swissair en het Belgische Sabena. Aanleiding was de snel toenemende slagkracht van de concurrenten uit de Verenigde Staten. De gesprekken (….) leverden niets op”. Iets té neutraal, dat laatste zinnetje, want de feiten zijn dat de mogelijke fusie vanuit Belgische en Franstalige kringen natuurlijk politiek werden getorpedeerd. Deze fusie zou véél te Nederlands-Vlaams kleuren, dat was de teneur in Franstalig België.
We kunnen dit KLM-verhaal, verhaal 3587, aanvullen met verhaal 3586, 3585, enzovoort. Het Algemeen Nederlands Verbond stelt in een mededeling aan haar leden bijvoorbeeld terecht: “Reeds eerder waren gelijkaardige projecten in de bankensector en in de luchtvaart gedwarsboomd. Hetzelfde gebeurde met de “Ijzeren Rijn” en de tweede spoorwegontsluiting van de Antwerpse haven”.
De Franstaligen in dit land, vooral dan – maar niet uitsluitend – geconcentreerd in groepen in en rond de PS, wensen geen samenwerking met Nederlanders. Ook niet als dat goed is voor de tewerkstelling, goed is voor de economie in het algemeen. Het wordt tijd, beste lezers, om de lessen uit dit soort verhalen te trekken: in dit land bestaat een staat binnen de staat, een staat die met geen énkele staatshervorming valt te breken, en die er alles, àlles, aan zal doen om de Vlaamse belangen tegen te werken. Geen staatshervorming krijgt die lobby buiten, tenzij we de lobby gewoon buiten de staat duwen, buiten de Vlaamse staat. Het is een Franstalige lobby, uitsluitend gefocust op Franstalige belangen, en gegroepeerd rond de Parti Socialiste. De PS verplaatst alle economische en financiële beslissingsmacht in dit land nog liever naar Frankrijk (zoals dat vroeger al gebeurd is met Electrabel, Petrofina, Royale Belge, Tractebel, enzovoort) dan dat er Nederlands aan de bestuurstafels wordt gesproken.
Hun afkeer tegenover alles wat Vlaams/Nederlands is moet wel zeer groot zijn als sommigen verkiezen om Wallonië tot een paar Franse departementen –en dan nog zwaar noodlijdende- te minimaliseren. Zal er niet na de initiële verwelkoming vanuit een cultureel standpunt binnen “La grande France” een economische ontnuchtering komen?
Hoelang houden we deze n.v. België in stand? Hoelang nog gaan Vlaamse partijen deze N.V. België – met een sterke, niet te controleren onderstroom die Vlaanderen/Nederland voortdurend in de wielen rijdt – nog in stand houden?
Het oude dictum blijft nog steeds gelden: “La Belgique sera latine ou ne sera pas”. Aan ons om daaruit de conclusies te trekken !

(Piet Vannieuwvliet)