Donderdag 9 Januari 2025
Geachte dames en heren,
Beste Pro Flandria leden en sympathisanten,
Beste Vlaamse vrienden,
Beste Jeroen,
bij het begin van 2025 wensen we u en allen die u dierbaar zijn het allerbeste: geluk, voorspoed en vooral een goede gezondheid!
Moge 2025 ook een jaar worden met meer vrede en met minder zinloos geweld.
En moge 2025 ook een jaar worden waarin eindelijk serieuze stappen gezet worden in de richting van autonomie en financiële responsabilisering.
Een jaar waarin elke democratie in dit land verantwoordelijk wordt gesteld voor zijn inkomsten én uitgaven met een transparante en in de tijd begrensde solidariteit die tussen de gemeenschappen wordt afgesproken en gebaseerd is op objectieve criteria.
Hoe is het mogelijk dat we daar anno 2025 nog steeds niet aan toe zijn en we onze welvaart en ons welzijn blijven ondergraven door onverantwoorde opbouw van schulden en een mateloze zelf bediening op andermans kosten?
Onlangs lazen we in het tijdschrift TEKOS een interview met Joachim Pohlmann, jarenlang de woordvoerder van N-VA ,rond zijn boek “Volk en Elite” . “In een democratie bestuurt de verkozen elite het volk. Eigen aan elke elite is dat ze zichzelf wil bestendigen en daarom ook wel wat opportunistisch mee vaart op de golven van de tijd”. Waarbij de auteur heel terecht opmerkt dat het politieke systeem van België zo geblokkeerd en gebetonneerd is door allerlei wetten en grendels dat die dynamiek van verandering op het federale niveau onmogelijk is. Een zoveelste pleidooi om het Belgische systeem dat in se ondemocratisch functioneert te ontmantelen en zoveel mogelijk bevoegdheden toe te wijzen aan de gemeenschappen.
Tevens wijst de auteur er op hoe we de laatste decennia zijn afgegleden naar één elitaire, door dogmatisch links gedomineerde, consensus, bijna een doctrine zoals we die kennen in autocratische en dictatoriale regimes waar miljoenen mensen net omwille van die zogenaamd goede intenties ,doctrines en ideologie in gruwelijke omstandigheden werden omgebracht. Wie vandaag niet volledig meegaat in hun visie rond migratie, globalisatie, klimaat ,woke of genderideologie heeft in hun ogen geen andere mening maar is gewoon geen goede mens. Die elitaire consensus wordt klakkeloos overgenomen door de zogenaamde kwaliteitsmedia . Andere meningen hebben geen plaats in hun standaard.
Maar net die elitaire consensus is vandaag aan het afbrokkelen. Het ongenoegen over het morele vingertje, over de betuttelende en versmachtende regelgeving van verkwistend logge overheden wordt toenemend politiek vertaald en vreet aan die consensus. De media, die vandaag zeker niet opvallen door kritische introspectie, zullen zich wellicht schoorvoetend aanpassen .Met enig cynisme kan men zelfs niet uitsluiten dat het AVV-VVK logo ooit opnieuw een frontpagina siert. Zeer kostbare jaren zijn echter voorbij gegaan. Heel wat ellende had mede door alerte en onafhankelijke journalistiek vermeden kunnen worden.
Het is meer dan de hoogste tijd om het groeiende ongenoegen te begrijpen, te kanaliseren en om te zetten in democratisch beleid. Onze nog vrij jonge Vlaams Nationale politieke elite mag het momentum niet laten voorbijgaan, dient voet bij stuk te houden en mag niet opnieuw in de val
trappen van het Belgische immobilisme. Vlaanderen en de komende generaties verdienen beter! Autonomie en responsabilisering zijn toch geen verlangens van een bende losgeslagen extremisten? Zij zijn de logica zelve, zij zijn de sleutels tot duurzame welvaart en welzijn en staan haaks op de Belgische structuren en systemen.
Aan de woordvoerders en hun partijen is het zaak om nu, begin 2025, de daad bij het woord te voegen. Borrelnootjes zoals een wettelijke Vlaamse feestdag op 11 juli hebben we niet echt nodig. Zelfbestuur des te meer. Dan wordt elke dag een Vlaamse feestdag!
Beste vrienden, Pro Flandria, de Vlaamse netwerkorganisatie voor ondernemers en academici, timmert ook in 2025 verder aan de weg naar een democratisch en zelfstandig Vlaanderen. Het is fijn vast te stellen dat meer en meer ondernemers en academici met naam en faam de weg vinden naar Pro Flandria. Het is een teken van de groeiende bewustwording dat onze welvaart sterk bedreigd wordt omdat dit land geen passende antwoorden kan bieden aan de grote uitdagingen die op ons afkomen nu de wereld met rasse schreden verandert en onze industrie en onze bedrijven kreunen onder de kosten en aan competitiviteit verliezen.
In deze PF Tijdingen vindt u opnieuw enkele lezenswaardige bijdragen rond bijzonder actuele thema’s. Onder meer een vlijmscherpe analyse van onze energie expert Guido Camps, een interessant artikel over taalvaardigheid in het onderwijs van Wouter Duyck, een degelijke bijdrage van Quinten Jacobs over de gebakken lucht in vele cijfers van de overheid en de zeer actuele O.V.V. opinie van voorzitter Paul Becue in De Tijd waarin nogmaals wordt aangedrongen op autonomie en responsabilisering.
Laat ons bij het begin van 2025 ook eens een toost uitbrengen op de zeer vele gewone ondernemers die niet elke dag de media halen maar wel steeds paraat staan en hun taak gewetensvol uitoefenen. Ook die mooie bijdrage van Kristof Sals uit De Tijd van 27/12 is bijgevoegd.
In 2025 organiseert uw Pro Flandria opnieuw boeiende en kwalitatief hoogstaande activiteiten.
Op maandagavond 3 februari 2025 starten we met een netwerkevent strikt voorbehouden voor onze leden. In Biznis hotel te Lokeren hebben we de gelegenheid mekaar beter te leren kennen en ons netwerk uit te breiden en te versterken. Met ook aandacht voor jong en ouder in ons PF mentoren traject. Een aparte uitnodiging volgt kortelings.
Op zaterdag 15 maart 2025 is de nieuwe Minister-President van Vlaanderen, Matthias Diependaele, de spreker op onze ledenvergadering in hotel Serwir te Sint Niklaas. Ook daarvoor ontvangt u tijdig een uitnodiging. Ledenvergaderingen kunnen ook door niet leden worden bijgewoond wanneer zij door onze leden worden uitgenodigd en de eigenheid en de vertrouwelijkheid van onze bijeenkomsten respecteren.
Met vriendelijke, Vlaamse groeten en graag tot binnenkort,
John Dejaeger, voorzitter Pro Flandria.
Doen wat goed werkt zorgt voor betere resultaten, minder werkdruk bij leraren, en minder storend gedrag
Greet Van Hove leidt Tim Surma in
Tim Surma, directeur van het Expertisecentrum Onderwijs en Leren, Thomas More, verwijst naar The Australian, december 2024: ‘Return to old-school teaching methods send students’ results through roof’. Het Australisch onderwijs greep terug naar het verbeteren van didactiek en curriculum, én bijhorende professionalisering van directeurs en leraren. Vlaanderen kan hier alleen maar uit leren. Tim Surma verwoordt, in onderstaande, de kern. Hij is tevens medeauteur van Developing Curriculum for Deep Thinking , The Knowledge Revival (januari 2025). Een Nederlandstalige versie hiervan is noodzakelijk om de inzichten in het Vlaamse onderwijsveld te implementeren.
Elektrische pirouettes
Guido Camps
De forse stijging van de nettarieven kwam als een verrassing voor Minister Melissa Depraetere. Zij had duidelijk niet mijn artikel in Doorbraak Magazine van september gelezen over de energietransitie want daarin wordt duidelijk uitgelegd dat door de explosie van hernieuwbare energie de nettarieven meer dan evenredig mee zullen stijgen en dat meerdere nettarief verhogingen komende zijn. Onafwendbaar en een wijziging van de energiefactuur zal die kosten niet doen verdwijnen, ten hoogste eventjes doen verdwijnen in de onverzadigbare pot van bijzondere accijnzen. En nog erger, over de grond van de zaak namelijk de hoogte van de nettarieven heeft Melissa Depraetere niks te vertellen, ook Zuhal Demir heeft dat moeten leren : de nettarieven van de distributie elektriciteit en gas zijn de bevoegdheid van de VREG.
We mogen de risico’s van meertaligheid niet uit het oog verliezen
Wouter Duyck
Een meertalige achtergrond heeft zijn waarde, maar de nadelige effecten op schoolprestaties van kinderen zijn reëel. Om “nultaligheid” te voorkomen zetten wetenschappers de feiten op een rij.
De ideeën zijn al wat ouder, het resultaat zal gloednieuw zijn
Paul Becue – Voorzitter Overlegcentrum Vlaamse Verenigingen
In zijn stuk ‘Gelukkig was er Remco’ besluit Rik Van Cauwelaert dat de oude -ismen hebben afgedaan, of beter uitgediend. Zelfs het Vlaams-nationalisme stelt hij. Het ontbreekt de Vlaamse Beweging aan nieuwe ideeën, terwijl er net veel nood is aan dergelijke ideeën. Dit durf ik toch te betwijfelen. Het ontbreekt de Vlaams-nationalisten niet aan ideeën, ze willen daarentegen de ideeën in daden omgezet zien omdat het anders gewoon inhoudsloze discussies blijven.
Lees Hier Verder
Een toost op de gewone ondernemer
KRISTOF SALS – CEO en oprichter van Online Fire Protection Group
De Tijd 27 december 2024 15:00
In de media gaat het vaak over de gewone man, maar over de gewone ondernemer blijft het stil. Dat moet anders in 2025.
2024 draaide terecht om de gewone man. De stijgende kosten en onzekerheden maakten het jaar zwaar. Het publieke debat draaide om zijn strijd, om het rondkrijgen van de rekeningen en het overeind houden van het gezin. Bij de regeringsonderhandelingen en op andere momenten viel de uitdrukking’de gewone man’ te pas en te onpas, als symbool voor de zorgen van velen. Al lijkt het alsof niemand nog echt weet wie die gewone man is, maar dat hij vooral een handige retorische verwijzing is.
De auteur
Kristof Sals noemt zichzelf een gewone ondernemer. Hij is CEO en oprichter van Online Fire Protection Group.
De kwestie
De gewone ondernemer krijgt weinig aandacht in de media, terwijl zijn werk wel de ruggengraat van onze economie vormt.
De conclusie
We moeten in 2025 erkennen wat gewone ondernemers bijdragen en werken aan een omgeving waarin hun inspanningen resultaat opleveren.
Als het over ondernemers ging, hoorden we een ander verhaal. Het ging over de (te) rijke ondernemer met te sterke schouders waar we het geld moeten gaan halen. Of over de start-upheld (met ronkende AI) die miljoenen binnenhaalt en waarvan niemand weet of die start-up volgend jaar nog bestaat na de initiële zoektocht naar ‘market fit’. Niemand sprak over de gewone ondernemer.
Die ondernemer die, net als de gewone man, ploetert. Die geen miljoenen investeert, maar wel banen creëert. Die in december eindelijk een moment van euforie voelt omdat de rekeningen betaald zijn, de cijfers kloppen en de deuren in januari weer open kunnen. Op dat moment pas beginnen de échte feestdagen.
Maar laten we eerlijk zijn: er zijn ook ondernemers voor wie het dit jaar niet rond is geraakt. Voor wie de cijfers niet kloppen, het budget niet sluitend is, of de plannen anders liepen dan gehoopt. Voor hen voelen deze feestdagen niet als een beloning, maar als een reminder van de voortdurende strijd die ondernemerschap vaak met zich meebrengt. Geen ster op de kerstboom.
Visie en lef
De gewone ondernemer is niet de hoofdpersoon in krantenkoppen, maar zijn werk vormt de ruggengraat van onze economie. Het is de bakker die om 4 uur ’s ochtends begint. De kmo-eigenaar die ondanks personeelstekorten blijft investeren in mensen én opleiding. De winkelier die alles geeft om de deuren open te houden, zelfs als dat betekent dat er voor hem geen kerstvakantie is. Dom volgens de ene, bewonderenswaardig volgens de andere.
Uitspraken over CEO’s aan hun zwembad voeden de karikatuur, maar zeggen niets over de realiteit van de gewone ondernemer.
Maar dat is slechts wat zichtbaar is. Achter de schermen speelt zich het échte ondernemen af: de nachten waarin planningen worden herschreven, de dagen waarin oplossingen worden gezocht voor onvoorziene problemen, en de eindeloze uren van tenenkrullende administratie. Het zijn ook de nachten van twijfel, met vragen zoals ‘heb ik de juiste keuze gemaakt?’ en ‘hoe houd ik dit vol?’. Maar dan, met volle goesting en misschien een beetje koppigheid, begin je de volgende ochtend opnieuw.
Ondertussen klinkt in het publieke debat geregeld een ander geluid. Tijdens een debat in het Vlaams Parlement over de tarieven in de kinderopvang merkte een minister op dat ‘de CEO die zichzelf een minimumloon uitkeert aan de rand van het zwembad van zijn villa’ geen ondersteuning zou mogen krijgen. Het is een uitspraak die de karikatuur voedt, maar niets zegt over de realiteit van de gewone ondernemer.
Want het echte ondernemen gaat over visie en lef. Over kansen zien waar anderen obstakels zien. Over bouwen, niet alleen voor vandaag, maar ook voor morgen – voor klanten, medewerkers en de gemeenschap. Het echte ondernemen is ploeteren met een doel, met een blik op wat beter kan, wat beter móét. Een denkwijze die de overheid misschien ook ter harte zou moeten nemen.
Eén doel
We moeten in 2025 niet alleen erkennen wat gewone ondernemers bijdragen, maar ook werken aan een omgeving waarin hun inspanningen resultaat opleveren. Waar groei geen onbetaalbare luxe is, maar een haalbare ambitie. Waar loonsverhogingen voor werknemers echt impact hebben en werken wordt beloond. Waar ondernemers kunnen rekenen op een overheid die meedenkt en ondersteunt.
Waar financiële resultaten van de gewone ondernemer niet met een scheve blik worden bekeken, maar als een teken van succes en doorzettingsvermogen worden gewaardeerd. En waar momenten van euforie niet langer een uitzondering zijn, maar een logisch gevolg van visie, hard werk en lef.
Ook in de media verdienen gewone ondernemers meer aandacht. Niet alleen de enkelen die een uitzonderlijk succes behalen en het beeld van de ondernemer vertekenen, maar vooral zij die elke dag bouwen aan morgen met passie, risico en doorzettingsvermogen.
Want uiteindelijk hebben werknemers, ondernemers en al diegenen die met hun inzet bijdragen hetzelfde doel: bouwen aan een toekomst waarin iedereen kan groeien
Onze regeringen verkopen gebakken lucht
QUINTEN JACOBS – Advocaat grondwettelijk recht en praktijkassistent KU Leuven
De Tijd 31 december 2024 15:36
Het Brusselse begrotingstekort blijkt dubbel zo groot als wat de regering in de verkiezingscampagne had aangekondigd. Ook de Vlaamse en de federale regering hebben ons de afgelopen legislatuur om de tuin geleid. De lijken die nu uit de kast vallen, zijn voor de volgende regeringenHet bleef tijdens de kerstdagen wat onder de radar, maar uit cijfers die Benjamin Dalle (CD&V) opvroeg, blijkt dat het met de Brusselse begroting nog dramatischer gesteld is dan gedacht. Een tekort van 2,5 miljard voor 2025 op een begroting van ongeveer 6,5 miljard euro is behoorlijk spectaculair, maar in de Brusselse context eigenlijk geen nieuws – het Rekenhof weigert al vier jaar zich zelfs maar uit te spreken over de Brusselse rekeningen. Wel choqueert deze keer dat het tekort meer dan dubbel zo groot is als wat de ontslagnemende Brusselse regering voor de verkiezingen had gepresenteerd
Nadat hij eind 2021 nog een ‘begrotingsevenwicht’ in 2024 had aangekondigd, pronkte de Brusselse minister van Financiën Sven Gatz (Open VLD) een jaar geleden met een verwacht tekort van 1,2 miljard voor 2025. Dat was in de meerjarenbegroting van de Brusselse regering ook zo opgenomen. En met die cijfers trokken de Brusselse regering en Gatz naar de kiezer. Nu blijkt uit een nota die de administratie aan formateur David Leisterh (MR) heeft bezorgd, en die door Dalle het daglicht ziet, dat die cijfers volstrekt onrealistisch zijn. Dat is in het beste geval liberaal voluntarisme, maar in werkelijkheid plat boerenbedrog.
De auteur
Quinten Jacobs is advocaat grondwettelijk recht en praktijkassistent aan de KU Leuven.
De kwestie
Het Brusselse begrotingstekort blijkt nog een stuk groter dan aanvankelijk aangekondigd. Ook de Vlaamse en de federale regering durven hun cijfers al eens mooier voorstellen dan ze zijn.
De conclusie
Als ze lucht in de cijfers blazen, kunnen politici door de kiezers niet beoordeeld worden op hun gevoerde beleid.
Vlaams en federaal
Niet alleen de Brusselse regering is in dat bedje ziek. Begin december kwam uit cijfers van de Vlaamse administratie aan het licht dat het klimaatrapport van de vorige Vlaamse regering veelal windowdressing en een grote overschatting van de werkelijkheid was. De nieuwe Vlaamse regering, en meer bepaald minister Melissa Depraetere (Vooruit), mag nu het onverwachte gat tussen de oorspronkelijke doelstelling en de bittere realiteit dichtfietsen.
Op federaal niveau is de strijd tegen fiscale fraude een klassieker. Op het moment dat vooral de regering-di Rupo bij de opmaak van de begroting nog wat geld zocht, was de strijd tegen fiscale fraude altijd de wonderoplossing die het volgende jaar plots een paar miljoenen meer zou opbrengen dan alle jaren ervoor. Comfortabel voor de regering, want niemand is voorstander van fiscale fraude, maar in werkelijkheid slechts uitstel van executie, want het beoogde bedrag werd zelden effectief opgehaald.
De Kaaimantaks van de regering-Michel lijdt aan hetzelfde euvel. Nog erger is het recente relanceplan van Thomas Dermine (PS), waarmee voor miljarden Europees geld werd uitgegeven om ons land ‘veerkrachtig uit de crisis te doen komen’. In werkelijkheid werd een deel van het Europese geld gebruikt om ambassades te beveiligen en verkeerslichten te plaatsen, onder het mom van een ‘investering’ na corona die ons land opnieuw miljoenen zou opleveren.
Onze regeringen pimpen de ramingen zoals die hen het beste uitkomen, realistisch of niet, en vervalsen zo het publieke debat.
En zo verkopen onze regeringen voortdurend gebakken lucht. Dat is een fundamenteel democratisch probleem. In een normaal democratisch proces kan de kiezer de regering beoordelen op basis van het beleid dat werd gevoerd. Door moedwillig lucht te blazen in de behaalde cijfers en de ambities maken onze regeringen dat onmogelijk. Onze regeringen pimpen de ramingen zoals die hen het beste uitkomen, realistisch of niet, en vervalsen zo het publieke debat, omdat politici niet verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor het effectief gevoerde beleid.
Maar de aap komt later toch nog uit de mouw. Het probleem met lucht in cijfers blazen is dat die lucht er op een bepaald moment opnieuw uit moet. En dan ziet de volgende regering de lijken uit de kast vallen, mag ze het gat dichtrijden en moet ze daar de electorale prijs voor betalen. Après nous, le déluge.
Onze respectieve regeringen zetten zich graag af tegen de radicale partijen als ‘goede bestuurders’ die ‘echte oplossingen’ bieden. Dat is totaal ongeloofwaardig als ze hun eigen cijfers kunstmatig vanuit de regering oppompen en het probleem doorschuiven naar de volgende regering. In 2025 kunnen de Vlaamse, de Brusselse en de federale regering een gezonde dosis ernst gebruiken.