Tot wat ideologische verblinding kan leiden, hebben we de jongste decennia mogen meemaken op het vlak van migratie en multiculturaliteit. Alle mensen zijn onze broeders en zusters, etnische verschillen zijn van geen tel, en “met wat goede wil van beide kanten moet het zeker lukken”. Mensen moeten zich overal thuis kunnen voelen, zeg nu zelf! Dat etnische en religieuze verschillen van géén tel zijn, hebben de verschillende aanslagen de jongste maanden in onze hoofdsteden duidelijk gemaakt. Ideologische verblinding die kort gezegd hierop neerkomt: honderdduizenden mensen uit zoveel verschillende achtergronden op zo’n korte termijn binnenlaten. En vooral de mensen verplichten te denken dat het allemaal goed zou komen.
Maar ook op meer triviale vlakken merken we de loodzware invloed van linkse mantra’s – soms gedeeld, maar dan om andere redenen uiteraard, door links-liberalen, liberalen of libertaire krachten. Een voorbeeld? Het fenomeen van de grens bijvoorbeeld.
Links is tegen staatsgrenzen. Voor links verdelen grenzen mensen in ‘wij’ en ‘zij’, het zijn bekrompen nationalistische scheidingslijnen. Grenzen zijn met andere woorden onnodige barrières, en halen alleen het slechtste uit mensen (grensconflicten leiden tot oorlogen). Liberalen, libertair denkende mensen willen het liefst ook de grenzen weg, want voor hen tellen in principes geen naties, maar telt alleen het individu. Al die individuen samen streven sowieso steeds het meest voordelige na voor zichzelf (en dus voor elkaar), aldus hun redenering, en op die manier zijn naties en zijn grenzen overbodige dingen. Wég ermee dus! En leve de globalisering.
Onze grenzen zijn dus open grenzen geworden. Onze grenzen zijn weg, ze werden in het beste geval gereduceerd tot paaltjes in de grond. Tot de migratietsunami, mensenhandel, en zware criminaliteit zo’n impact kregen dat de overheid wel moest optreden. Toen het nieuws begin dit jaar bekend raakte dat het vluchtelingenkamp in het Frans-Vlaamse Kales – met duizenden (illegale) vluchtelingen – gesloten moest worden, was al snel duidelijk dat de vluchtelingenstroom wel eens Veurne, De Panne en finaal Zeebrugge zou kunnen optrekken. Toen ook de eerste asielzoekers gespot werden, besloot de gouverneur van West-Vlaanderen om opnieuw grenscontroles in te voeren.
Een bepaalde (vooral chi-chi- ) linkse strekking steigerde onmiddellijk: middeleeuws, achterhaald in een “wereld-ons- dorp”, “het zijn allemaal mensen”, en vooral: “het zou toch niet helpen”, enzovoort.
Wat bleek alras? Niet alleen kwam de stroom richting Vlaanderen niet of minder op gang, en werd een aantal asielzoekers aan die grenscontroles – “het woord alléén al!” – tegengehouden en teruggestuurd, maar grenscontroles leken ook nog eens een heilzame invloed te hebben op de criminaliteit in de West-Vlaamse provincie. Na de verschrikkelijke radicaal-islamitische aanslagen in Parijs vorig jaar kwamen er ook al eens grenscontroles, herinnert u zich dat nog? Radio 2 West-Vlaanderen publiceerde kort daarop in een kort bericht: “Sinds er controles zijn aan de Franse grensovergangen is de criminaliteit in de grensstreek drastisch gedaald, aldus de politiezone Grensleie”. Ramkraken, home- en carjackings en zware diefstallen komen bijna niet meer voor.
Vooral het laatste zinnetje van de woordvoerder is duidelijk: “Het wordt moeilijker om over de grens te komen”.
Grenzeloos is een gevaarlijke utopie. Grenzen werken. Grenzen kunnen criminaliteit tegenhouden.
Het komt er alleen op aan het woord ‘grens’ opnieuw een positieve inhoud te geven. Iets dat mensen een zekere bescherming kan bieden. “Zonder heldere landsgrenzen geen democratie”, aldus de jonge Nederlandse conservatieve auteur Thierry Baudet. Geen democratie zonder rechtsstaat, geen rechtsstaat zonder natiestaat en geen natiestaat zonder grenzen. Grenzen “are good for you”, als het ware.
(Piet Vannieuwvliet)